Tijd en vrijheid: gelukzaligmakende elementen van het leven

Kijk eens aan! Zomaar weer een verslag. Nadat Iris me had verlaten, moest ik weer even schakelen. Twee weken gezelligheid en 24/7 samen dan is het toch ineens gek om alleen te zijn. Ook wel weer lekker, want ik kon dan gelijk een tand lager leven. Die 2 weken wil je toch maximaal benutten. Het plan om een week bij Casa Raab te blijven is uiteindelijk 2 maanden geworden 😁. Dit is het verhaal.

De prijs voor een overnachting was mij te hoog en heb een deal kunnen maken in ruil voor hulp met de honden en perfectioneren van de onlangs nieuw geplaatste douche- en toiletgelegenheid. Rebecca en Tony hebben een hondenopvang, niet heel groot, zo’n 20 honden. Vooral Rebecca is erg begaan met de straathonden. Ze werkt nauw samen met de locale dierenarts om de straathonden problematiek aan te pakken dmv sterilisaties. Zodra zij een hond op straat ziet die niet gesteriliseerd/gecastreerd is, contact ze de dierenarts en hij pikt de hond op om deze te behandelen en brengt de hond weer terug naar de gevonden plek. Alleen als een hond in een hele erge slechte conditie is dan houdt hij ze, en nadat ze opgeknapt zijn komt de hond bij de opvang. Ook de gevonden puppy’s komen hier. Dat blijft wel een ding in Mexico. Zo gek ik ben op Mexico, de hondenmentalitiet is in veel gevallen om te janken. Vaak zien mensen een hond als waakbeest en niet als een onderdeel van het gezin. Regelmatig worden puppy’s gewoon gedumpt in een zak op straat. Verschrikkelijk! Momenteel hebben we hier ook 5 van zulke puppy’s, 2 weken oud, en we zijn er druk mee, 5x per dag flesvoeding en schoonmaken. Ontzettend schattig, vooral de verschillende karakters wat ze al hebben, echt grappig! 

Na de flesvoeding moeten de darmen gestimuleerd worden voor een pie en een poe. Op 1 of andere manier ben ik een kei in anus massages, ze schijten flink van zich af als ik ze onderhanden neem. We grapten al dat dat leuk staat op m’n CV: ervaren anus masseur 🤣 (zolang het puppy’s zijn…)

Na de flesvoeding in de ochtend om 6 uur (pfffffff) maken we om 6.45 op het land van Tony en Rebecca een mooie wandeling, met omwonenden en hun honden. Jacky ook helemaal blij. Ik ook, je  bent gelijk fris en fruitig daarna…nouja, soort van..

Op een dag met Danny en Joyce uit Nederland afgesproken. Ik ken hem al jaren en ook in geen jaren gezien dus dat was erg gezellig om hun te ontmoeten hier in Oaxaca. Wat een fijn, inspirerend stel, dat geeft me een boost! Goed te horen dat zij ook hun dromen na streven, daar zouden meer mensen een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar ik snap ook dat elke dag binnen op kantoor ook een droom is voor velen 🤪 

Nog een dag naar een klein plaatsje geweest met Kimberley, een leuke griet die ik had ontmoet hier, om ruines te bekijken (zwaar ruk, geen foto’s genomen, zo teleurstellend was het). Het plaatsje zelf was gezellig (Villa de Zaachila). Op de markt heerlijke empanadas gegeten. Daarna wilde ik koffie kopen en vroeg aan de verkoper of ik eerst een kopje koffie mocht proberen, ja hoor, geen probleem, werden we uitgenodigd achter de winkel bij z’n familie om een koffie te nuttigen. 

Toen kwam ik erachter dat m’n visum verlengd moest worden. Dus nog maar een week blijven. En zoals met veel dingen, alles duuuuuuurt laaaaaang, m’n visum was vertraagd. Niet echt een straf hier te zijn, alleen de hitte is best pittig. Gelukkig kan ik gebruik maken van het zwembad. En daar is dan ook de eerste flinke regenbui, we naderen het regenseizoen en dat begint nu in mei zo af en toe. Ik vind het niet heel erg, hitte wordt minder, bruine natuur verandert in groen en het ruikt lekker fris (nouja zover alles boven de 30 graden fris kan ruiken 😜) 

Voor de regen 2 maanden geleden

Na de regen

Eindelijk m’n paspoort terug met m’n nieuwe visum stempel. Klaar om te vertrekken…start m’n auto niet!! Echt he! Nou, en voordat dat opgelost was waren we weer een week verder. En zo verandert iedere keer mijn plan (and I love it!) Het universum dwingt me om hier te blijven blijkbaar en dat blijkt ook, want vrienden van Rebecca en Tony, die 2 huizen verder wonen hadden haar gevraagd of ze niet iemand kent die op het huis en hond wil passen tijdens hun vakantie. Goede vriendin die daar ook woonde is onlangs overleden, zij zou dit doen. Rebecca vroeg me of dat niet iets voor mij zou zijn. Eh…plan was eigenlijk om naar de bergen te gaan (alhoewel ik wel enige twijfel had gezien de kou en heul veul regen). Dus kennis gemaakt en zo hee, dat is toch een mooi huis! En het uitzicht, wow! Daar zeg ik geen nee tegen! In ruil kan ik daar gratis wonen voor 5 weken. Paar dagen later vertelde ik dit aan 1 van de andere ochtendwandelaarsters en zij vroeg: oh, je doet aan “housesitting”. Eh, ja! Zou je ook op ons huis willen passen voor 6 weken en voor de 4 honden willen zorgen? Ik daar heen om te kijken en ook een mooi vrijstaand huis met grote tuin en gebruik van hun auto, dus ja! Zo, zit ik mooi geramd in het regenseizoen in echte huizen ipv de auto! Lucky me! En nog steeds vlakbij Rebecca en Tony, zodat ik kan blijven helpen met de honden. Super leuk!

Half april werden 4 nieuwe puppy’s gebracht. Wat een enorme schatten! Ik was gelijk verkocht. Ik heb veel tijd met ze doorgebracht en heb vanaf dag 1 voor ze gezorgd. Dus na een aantal dagen was ik al helemaal hun moeder. Ze wisten me iedere keer te vinden en wat was ik verliefd. Jacky moest even aan ze wennen, ze is erg jaloers en moet niet zoveel van puppys weten. Ze houdt meer van grof spelen (net haar moeder 🤪)

Ik kon niet kiezen 

En tja, na een maand was daar opeens de dierenarts die een gezin had gevonden voor 1 van hen. En ik wist dat dit kon gebeuren maar ik was niet echt voorbereid. Foxy naar dierenarts gebracht en hij zou haar dan naar het nieuwe gezin brengen. Ik janken. En toen, 2 dagen later, Oso, m’n schat, ook geadopteerd en nog 2 dagen later, notabene op m’n verjaardag, Vos en Bossa weg. Zo, ik heb gejankt zeg, niet normaal. Wat een kutverjaardag dacht ik. Gelukkig hadden Tony en Rebecca met een aantal van hun vrienden een dag ervoor mij meegenomen naar een restaurant en getrakteerd op een heerlijke uitgebreide lunch en op m’n verjaardag zelf heb ik afleiding kunnen vinden met poker, bier en mezcal met Tony en zijn werknemers.

Nu 3 dagen later gaat het wel weer, maar ik mis ze enorm. Rebecca zei dat dat de keerzijde is, zij probeert niet al te hecht te worden met nieuwe puppy's, alhoewel ze af en toe ook nog last heeft, dat is een les voor me. Eergisteren 3 nieuwe schattige puppy’s aangekomen. Heel leuk, maar ik hou afstand. Dat trek ik niet nog een keer. Met honden betreft ben ik zo’n enorme emo-tut. Wel fijn te weten dat de dierenarts ervoor zorgt dat ze naar goede families gaan en hij gaat de eerste 2 maanden regelmatig checken hoe ze het doen. 

Vanochtend ben ik vertrokken (eindelijk) naar de bergen, San Mateo Rio Hondo, waar ik mezelf getrakteerd heb op een basic appartement voor 4 nachten. Ik ga Miguel (vriend) ontmoeten plus ik moet wat spullen ophalen. Daarna terug naar San Pablo Etla, naar het mooie huis waar ik dus 5 weken ga verblijven. 

Saludos 

“Er zijn twee dagen per jaar waarop je niets kunt doen. De een heet gisteren en de ander morgen”