Living the dream!

Op vakantie! Na mijn house and dogsitting project was het eindelijk tijd om weer op pad te gaan. Op naar Cholula, Puebla. Cholula is een buitenwijk wat aan Puebla stad grenst.

 
IOverlander - fantastische app voor reizigers, gemaakt door reizigers waar je alle info kan vinden wat je nodig hebt. Erg handig voor het zoeken naar kampeerplekken, zowel officiële als wild kamperen. Een stel in Cholula biedt gratis een parkeerplek aan voor hun huis, omdat ze het leuk vinden om reizigers te helpen en te ontmoeten. En wat een leuk stel! Fijn weer even geen Amerikanen maar Mexicanen.

Ik sliep in m’n auto en kon gebruik maken van hun keuken, toilet en douche. Naast me stond een jong Mexicaans gezin die in deze bus reizen, zie foto. Beetje groot….

De grote piramide van Cholula. De grootste piramide in volume ter wereld. Alleen een gedeelte is te zien. Helaas was het niet mogelijk om de tunnels te bezoeken wegens….Tadaaaaaaaa de Covid. Echt he? Ook hier denken ze dat dat nog steeds bestaat..

Lekker uit eten geweest. Normaal gesproken maak ik geen foto’s van m’n eten (lekker belangrijk). In dit geval wil ik het met jullie delen, dit gerecht “Chili en nogada” komt oorspronkelijk uit Puebla. Een gerecht van chilipepers gevuld met een mengsel van vlees, fruit en kruiden (in mijn geval geen vlees, maar kaas). De witte saus noemen ze nogada, gemaakt van walnoten. 

Het traditionele seizoen voor het maken en eten van dit gerecht in Centraal-Mexico is augustus en de eerste helft van september, wanneer granaatappels op de markten in de regio verschijnen en de nationale onafhankelijkheidsfestiviteiten beginnen. De kleur van het gerecht – groene chili, witte saus, rode granaatappel – versterkt de patriottische associaties, aangezien dit de hoofdkleuren van de vlag van Mexico zijn (goed geschreven he?? ….ctrl C ctrl V 😜

Na 1,5 week Cholula ging ik richting de vulkanen. Via diezelfde app een prachtige plek gevonden vlak voor Parque Nacional Iztaccíhuatl - Popocatépetl. Honden worden niet toegelaten in het park, maar zo vlak voor het park net zo mooi. Vulkaan Popocatépetl is nog steeds erg actief. Ik kon het gerommel van deze afstand goed horen. Daar een nacht verbleven.

Vervolgens door naar de staat Hidalgo, naar Parque Nacional El Chico. Flinke rit, langer dan ik had gedacht en was bekaf toen ik daar eindelijk aankwam. Nul komma nul bereik daar dus kon ook geen plek vinden waar ik zou overnachten. De eerste hotel wat ik zag ben ik heen gegaan. Zag er uitgestorven uit. Tja, wat nu? Kwam er man aangelopen en ik vroeg of ik daar kon overnachten. Sorry, we zijn niet open. Oh, ok, maar dit is m’n huis, kan ik niet ergens parkeren? Ik wil er best voor betalen. Ja tuurlijk, geen probleem en je hoeft niet te betalen. Als je doorrijdt helemaal naar achteren is een restaurant wat gesloten is, waar je kan parkeren. Ok top! Ik daarheen, zo hee, mega groot veld waar ik heb overnacht. Met een bereik van 3G kon ik in ieder geval de volgende plek uitzoeken (ik zie dat ik helemaal geen foto heb gemaakt van deze locatie 😬). De volgende dag naar de camping die het stel in Cholula me had aangeraden. Wow. Bizar zo groot! En niemand te zien (doordeweeks). Het weekend was daarentegen erg druk met allemaal grote families dus wegwezen.

Veel gewandeld. Naar mooie uitkijkpunten geweest.

En een Pueblo Mágico bezocht, Mineral del Chico. Er zijn veel Pueblos Mágicos hier in Mexico. Hier een uitleg gekopieerd van internet:  

Het Programa Pueblos Mágicos (programma magische steden/dorpen) is een initiatief onder leiding van het Mexicaanse Secretariaat voor Toerisme, met steun van andere federale instanties, om een ​​reeks steden in het hele land te promoten die bezoekers speciale ervaringen bieden omdat van hun natuurlijke schoonheid, culturele rijkdom, tradities, folklore, historische relevantie, keuken, kunstnijverheid en geweldige gastvrijheid. Het is bedoeld om het toerisme naar meer plaatsen te vergroten, vooral kleinere steden in plattelandsgebieden.

Het programma bevordert het bezoeken van kleine, landelijke steden, waar bezoekers inheemse ambachten, spectaculaire landschappen en andere attracties kunnen zien. De regering heeft het 'Pueblos Mágicos'-programma in het leven geroepen om plaatsen in het hele land te erkennen die bepaalde kenmerken en tradities hebben die ze uniek en historisch belangrijk maken en bezoekers magische ervaringen bieden. Een ‘magisch dorp’ is een plek met symboliek, legendes, geschiedenis, belangrijke evenementen, festivals, tradities, heerlijk eten en plezierig winkelen, het dagelijkse leven – met andere woorden, ‘magie’ in zijn sociale en culturele uitingen, met grote mogelijkheden voor toerisme. Elke Pueblo Magico biedt de bezoeker een bijzondere ervaring.

Mineral del Chico is ook een Pueblo Mágico, waar ik heb geluncht, wat rondgelopen, maar pfffff wat druk dus weer on the road. Weer een vrij lange rit (Google Maps denkt dat ik 250 km per uur rijd). Einde middag op zoek naar een plek om te overnachten. En dat was hier. Ook weer erg prachtig en heerlijk rustig. 

De volgende dag richting het vrijwilligerswerk wat ik heb gevonden. Op een organische finca. Gelegen in een semi woestijn, tussen San Miguel de Allende en Dolores Hidalgo. Dat is even heel wat anders dan de bergen. Mooi maar niet mijn ding. Alleen maar prik planten, bomen en cactussen. Ook Jacky moet regelmatig stoppen omdat ze weer een stekel in haar poot heeft.

Nopal, een cactus, wordt in veel gerechten verwerkt (zonder de stekels uiteraard). Ik moest even wennen aan de structuur, het is wat slijmerig van binnen, maar met ui en knoflook flink roerbakken….mmmmmmm. En super gezond!!

Na een rondleiding me geïnstalleerd in de kamer die ik kreeg. Eigenaresse Camila heeft van oude containers woningen (laten) maken. Erg leuk! Ik was daar altijd al benieuwd naar hoe dat zou zijn. Ze heeft 2 containers in de lengte aan elkaar gefixt, geïsoleerd en afgewerkt. Erg mooi geworden. 1 woning verhuurt ze aan Gloria en Ximena en ik zitten in de vrijwilligerscontainer, ieder onze eigen kamer, douche en toilet. Prima (hmmmm ook hiervan heb ik geen foto’s, lekker suf).

Ximena en Gloria zijn ontzettend leuke vrouwen (mijn leeftijd, dus extra leuk) Ximena is van Chili en Gloria is Mexicaanse. Camila daarentegen vind ik niet sympathiek, pffff wat een moeilijk mens, ik kan daar niets mee. Het werk is vrij pittig, en temperaturen niet leuk om te werken, best afzien. Elke week denk ik erover om op te stappen maar moet echt wat sparen dus huppatee, niet zeuren, tis maar voor een aantal weken. Wel weer lekker even m’n luie lijf aan het werk, complete workout, nee nee maar echt! 

Nopal wordt ook gebruikt in de permacultuur. Wat je hieronder ziet is de kleverige massa van nopal. Met een mix van andere ingrediënten en een week laten staan ontstaat er een soort van lijm waar we dan in combinatie met aarde, karton en hooi, ballen maakten die we gebruikten rondom de planten voor voeding en hydratatie. Heel interessant. 

Toen was het weekend. We wilden op pad gaan naar een park om te gaan hiken. Startte m’n auto niet. Dat m’n accu lekte wist ik, maar na 2 kansloze monteurs die het niet op konden lossen dacht ik met het ontkoppelen van m’n accu het probleem onder controle te hebben. NOT!  Via FB en met hulp van Gloria een monteur gevonden die het probleem snel opgelost had en voor 25 euro was ik erg opgelucht. Alleen Camila heeft ontzettend kutterig gedaan (ik kan niet anders zeggen), heel gezeur om 2 uur vrij te krijgen in de middag om m’n auto te laten fixen, vervolgens zei ze dat ik die 2 uur in moest halen op andere dagen. Tsssss ze snapt niet helemaal hoe dat werkt met vrijwilligers. Ik heb notabene een lunch overgeslagen en jemig, het werk is echt pittig, je mag wel wat dankbaarder zijn! De volgende ochtend gecheckt of m’n auto startte, yes! Dikke doei tegen Camila gezegd en ben opgestapt. Het gebrek aan waardering en respect is niet wat ik gewend ben met vrijwilligerswerk. Haar energie is echt emotioneel uitputtend. Ik vond het wel “gemeen leuk” om te horen dat de andere 2 meiden de volgende dag ook zijn vertrokken. In de avond van mijn vertrek was er een probleem met de elektriciteit en de waterpomp (karma???) en de sfeer was niet te pruimen volgens de dames, dus die zijn ook opgestapt. Tja…

Gelukkig heb ik alweer een andere job gevonden eind oktober. Ik moet alleen ongeveer 10 dagen hier uitzingen in San Miguel de Allende. Niet echt blij mee want het is hier verschrikkelijk duur, Europese prijzen. Accommodatie onder de 30 euro is niet te vinden. Ook gewoon parkeren op een camping zonder gebruik van electriciteit is 25 euro, belachelijk. En supermarkten zijn ook 3x zo duur als wat ik gewend ben. 

Via IOverlander heb ik deze mooie wild kampeerplek gevonden. Alleen niet veel te beleven hier. Het is niet echt een gebied waar ik heerlijk kan wandelen. Na 3 dagen was m’n water op en een douche zou ook fijn wezen. Een kamer geboekt op een ranch, buiten het centrum, nog niet echt goedkoop maar ik ga ook niet moeilijk doen, mag mezelf ook wel verwennen. Ik blijf 2 nachten hier, even de was doen, genieten van de douche, deze blog afmaken en publiceren. Daarna weer terug naar de gratis plek, hopelijk heb ik vrijdag m’n paspoort terug, dan kan ik op pad, richting de staat San Luis Potosí. Hele mooie natuur met veel watervallen. Veel tips van Ximena gekregen, zij is hier al geweest. Zin an! 

Vorige week zondag was het koud! Voelde heel Nederlands met 15 graden en veel wind 😝

Gelukkig daarna weer warm!

Hier nog wat overige foto’s:

San Miguel de Allende, ook een pueblo mágico. Minder magisch is het aantal expats (voornamelijk Amerikanen; vandaar die bizarre prijzen)

Tot zover beste mensen!

Abrazos 🤗 

Deze vond ik op FB, ik vind ze leuk