Alweer verhuisd!
12 juli 2020 - Cobán, Guatemala
Alweer een blog en alweer verhuisd. Poeh poeh, nou nou, het moet niet gekker worden. Wats kebeurt...Ik zat dus in dat hotel prima lui te wezen maar merkte wel een spanning tussen het Poolse koppel en de mensen van het hotel. Het stel, Izabel & Piotr (ik mocht Piejotrek zeggen, aangezien ik moeite heb met de rollende r) zit in dat hotel sinds half februari en zijn amper de deur uit geweest. Hoezo niet? Nou, dat wilden de familie en die manager (Paulina) niet hebben. Oh? Raar...Op dag 9 in de ochtend wilde Paulina met ons praten. Er zijn Corona gevallen in Lanquín en alles gaat dicht dus ook het hotel voor tenminste 2 weken. Je kan vandaag boodschappen doen maar vanaf morgen mag je niet meer de deur uit. Hoe dan met boodschappen, verse groente enzo? Je eet maar rijst was het antwoord. Pardon? Tsssss doe jij ff normaal zeg! Ik het dorp in en ach, er bleek niets noemenswaardigs aan de hand. Maar de toon was gezet. Het stel heeft vervoer geregeld en we zijn in de nacht naar Cobán vertrokken. Zij hadden eerder al gewerkt met Adriana, een dierenarts, zij en haar familie waren zo ontzettend vriendelijk en gastvrij, we mochten bij hun verblijven zolang we wilden. Wat een hartelijke mensen, “doe vooral alsof je thuis bent” mentaliteit. En daar hou ik van. Konden gebruik maken van een heuse wasmachine, dat was alweer 2 maanden geleden. ZOOOOO dat is luxe beste mensen!
Eduardo, Luna, Piotr, Snupy, Izabel, Alfonso, Adriana, ik, Rodrigo en Gaja
Luna
Gaja
Snupy (afgeleid van het Nederlandse snoepje, ouders Izabel wonen in NL)
Was ook blij weer even in een stad te zijn. Alle dingen kunnen kopen (yogurt en kaas!!!) die ik nodig had. Wel in de rij staan voordat je de winkel in mag, maskers op, temperaturen en handen met een gel schoonmaken. Mensen zijn zo niet geschoold hier. Lach me rot. Als je Cobán inrijdt wordt de auto besproeid met water, soort van mini wasstraat zeg maar. Hoezo? Omdat het virus op je auto kan springen en in de volgende plaats op een persoon terecht kan komen.... Yeah right!
Ondertussen ook aan het oriënteren hoe nu verder. Want uitzichtloos in een stad zitten had ik niet echt zin in, wil graag de natuur weer in. En zo ben ik via de familie terecht gekomen bij Liliana, een vrouw uit Zwitserland die hier al enkele jaren woont met haar 2 katten. Mooie plek in de natuur. Ten zuiden van Cobán, Tontem is de naam van het gehucht (staat niet op de kaart). Het ligt 2 uur van Lanquín vandaan met een compleet ander klimaat. Niets tropisch hier, andere natuur (hoger ook met bijna 1500 m) en minder insecten. Dat is een soort van jammer want laat ik nu een opdracht hebben gekregen van Jan en Margie (oom en tante). Hoe leuk! Een artikel schrijven en foto’s maken over insecten en planten in Guatemala voor hun magazine “Ons Natuurgenot Gouda”. Laat ik daar nu heel ervaren in zijn (not)! Als het nou kalkoenen waren....Maar hee, een super leuke uitdaging! Wel even geduld dus, want de mooiste beesten bevinden zich in de tropen (denk ik), dat wordt toch wel weer mijn missie na deze plek. Minder zweten is fijn maar ik mis toch de warmte en zwoele avonden. 23 graden is te koud als je 33 gewend bent 😉
Deze heb ik wel al kunnen maken in Lanquín:
Ja ja zie hier een tarantula, wel half in z’n hol, maar dat vond ik eigenlijk wel prima zo...
Verder heb ik lekker veel privacy. Ik heb een grote kamer voor mezelf. Met een maandhuur van 125 euro all-in hoef ik me geen zorgen te maken. En na 4 maanden eindelijk WiFi, dus volop aan het Netflixen!
Vanaf het huis kan je een mooie wandeling maken, beetje klimmen, even de been- en bilspieren aan het werk zetten (ook ik kan niet winnen van de zwaartekracht van Moeder Aarde 🤪). Heb een mooie spot op de top ontdekt en ga daar elke dag even zitten en genieten van het uitzicht.
Tot slot mag deze foto niet missen in mijn blog, super Sofia uit Lanquín en haar 2 kids Aiti en Xamlel. Los angeles!
Hasta la próxima vez!
Geniet van de rust, de natuur en het uitzicht op de top. En weer mooie foto’s bij de blog.