Sleur in Guatemala?

Eindelijk weer een update. Ondertussen ben ik alweer meer dan 2 maanden hier op deze plek. Tijd vliegt. Ben blij dat ik een jaar heb, anders was het wel een hele teleurstelling dat ik na 5 maanden haast nog geen drol gezien heb. Maar moet zeggen dat ik hier veel geleerd heb. De ervaring hoe het is om in het buitenland op 1 plek te wonen bijvoorbeeld. Bevalt prima kan ik zeggen. Ja buitenleven is echt iets voor mij, altijd warm, geen kleding keuze stress (korte broek, hemd en slippers, that’s it). Ik weet ook wat ik NIET wil (dat zijn ook goede leermomenten) Samenwonen...nee, niets voor mij, erg vermoeiend. Was allemaal leuk in het begin maar na 5 weken was ik er al helemaal klaar mee. En dat is vervelend, want voorlopig zit ik hier nog wel vast (waarschijnlijk nog 2 maanden), zeker nu de situatie in Guatemala drastisch achteruit gaat.

Dus tijd om oplossingsgericht te denken. Je bent immers verantwoordelijk voor je eigen geluk. Dus; wat wil ik, waar stoor ik me aan (te veel). Privacy, dat is wat ik nodig heb, en snel graag. Hout gekocht en door locals een platform laten maken.

En zo hee, wat ben ik blij weer, mijn eigen plek! Ik slaap prima in de tent, heerlijk buiten, de nachten zijn lekker koel met 20 graden haha. En wat doe ik dan zoal: in de ochtend zonder wekker wakker worden en genieten van de natuur, een en al groen en meest prachtige vogels om me heen. Dat is even wat anders dan de trams en mensen in Amsterdam...(hmmm is dit een moment dat ik al een beetje weet wat ik wil in de toekomst?) Deze foto is mijn uitzicht, zonsopkomst. Fik de tent uit om 7 uur, iets minder maar huppatee, in de benen.

Half uur yoga, naar boven voor ontbijt (ik zit 5 minuten downhill van het huis, keuken en douche). Doe wat huishoudelijke dingen, ik maak lekkere cacao thee (overigens ook heerlijk met rum), maak brood, 

kruiden van het land (of gekocht) moeten gemalen worden 

en er moet beneden water gehaald worden. Regen hebben we ondertussen gehad, maar zit veel troep in dus prima voor afwas, douche en handwas, maar drinkwater halen we uit de beek wat we vervolgens in een ceramiek filter gooien. Prima smaak.

Verder ben ik weer fanatiek Spaans aan het doen, dat was een beetje in de slop geraakt. In het dorp had ik 2 weken geleden een wederontmoeting met een sympathieke vrouw. Zij heeft een restaurant (of meer “had”  nu het hele toerisme op z’n gat ligt)  waar ik voor het hele virus geneuzel heb gegeten. Zij maakt 2x per week een maaltijd voor me en heb met haar een uur per week Spaanse les, zo kan ik mooi m’n Spaans oefenen. Ze kan redelijk Engels dus dat werkt erg goed. En tegen betaling uiteraard. Een win-win! 

Paar weken geleden toen het zo droog was, was de temperatuur rond de 39 graden, 1 dag zelfs nog hoger, boven de 40 graden (zie hier het bewijs - in de schaduw, serieus!) Geen lol, veel zweten en veel niks doen.

We hadden toen geen water in de tank en “douchten” in de beek beneden. Dat is genieten kan ik zeggen!

Nu is het regenseizoen begonnen, ben benieuwd hoe ik dat ga vinden. Alles is klam, veel blubber maar temperaturen zijn beter met ongeveer 30 graden. En je went aan die hitte. Soms na een bui koelt het af en dan zit ik in m’n thermo underwear (klinkt iets sexyer dan ondergoed) en vest aan buiten, met 23 graden. Grappig hè?

De kippen doen het ook erg goed, kuikens zijn ondertussen veranderd in mooie kippen. Thanks Hans & Carin voor al jullie kippenadviezen! 

Een week na mijn laatste blog zijn er 2 kalkoenen bijgekomen. Eerste instantie leek het me niets maar ben nu helemaal into the kalkoenen (ja, je moet wat!) Bonnie & Jack. Ben in love...

Ze zijn super tam en volgen ons de hele dag. En als ze ons uit het oog verliezen hoor je ze schreeuwen en dan fluiten en roepen we ze en dan komen ze aangestormd, half rennend, half vliegend en zijn ze helemaal blij. Zitten naast me op de stoel en soms op schoot. Ik heb zowaar moedergevoelens.

Zoals je kan zien maak ik net zoveel foto’s als moeders van hun babies ;-p

De buren vinden het hilarisch volgens mij. We wonen vlak naast 3 gezinnen (totaal 25 man ofzo, niet te tellen, ik zie steeds nieuwe gezichten...of ze lijken teveel op elkaar, kan ook). We zijn mega populair. Elke dag een paar keer Hola Saskia Hola Julien en vooral ik, blond en lang, voel me soms een superster. Met Pasen waren we uitgenodigd voor een ceremonie bij hun thuis (alle kerken zijn dicht door het C virus) Meesten spreken niet eens Spaans maar alleen hun eigen Maya taal - Q’eqchi (je spreekt dat uit als “kektjie). De kinderen wijzen en staren, manieren die wij als kind absoluut niet mogen. Erg leuk om zo midden in een andere cultuur te zitten. Wij krijgen tortilla’s van hun (niet te eten zo droog) en ik maak bananancake voor hun. Nou, dat weten we nu, dat vinden ze zo lekker dat ze elke week een cake vragen. Paar dagen geleden waren we weer uitgenodigd voor lunch, want 1 van de (tig) kinderen was jarig en er was een andere familie over. Wij hadden een grote cake gemaakt en de hele familie stond om de schaal heen om een stuk te bemachtigen. Die andere familie was zo onder de indruk dat ze 2 cakes besteld hebben voordat ze weg gaan, ze willen ervoor betalen. Gat in de markt hier. Als je alleen maar soep, kip en tortilla’s eet is dit wel een feest!

En dan is er nog Luna, de hond, en ja, daar ben ik ook echt helemaal weg van. Ze behoort eigenlijk bij het land van de buren maar ze is enorm avontuurlijk en een allemansvriend, ze is regelmatig bij ons.

Verder weinig avonturen. Ben blij verrast met alle aandacht die ik krijg van het thuisfront. Fijn ook om regelmatig met familie en vrienden te bellen, erg makkelijk via Whatsapp (mits er internet is, want dat is vaak zwaar ruk, kan niet anders zeggen). Dat mis ik wel een beetje, de leuke weekenden met familie en vrienden. Sociale leven is hier gewoon nihil op het moment tevens het ontmoeten van andere reizigers. Gelukkig kan ik mezelf goed entertainen. Geen zorgen, ik ben verder super gezond en hartstikke fit, wat wil je, wonen op een berg, ik maak wat kilometers per week. Wat denk je van de locale families hier in de bergen, bedenk dat alles lopend en tillend naar boven gebracht moet worden. Er zijn geen ezels om spullen naar boven te brengen, en dat willen ze ook niet, want ze willen werken. Geen werk is geen geld. De mensen zijn erg sterk. Zodra kinderen kunnen lopen, kunnen ze ook tillen, zo werkt dat hier. Begint met kleine spullen en hoe groter je wordt, hoe meer je kan sjouwen. Hier een foto van 1 van de werkers die een watertank naar boven tilt. Van de week een groep jongens/mannen die grote grijze steenblokken naar boven aan het tillen waren voor een nieuw huis. Een “rijkere” familie, want de meesten wonen in houten huizen, soms krotten. 

Hier nog wat foto’s. Beetje van hetzelfde maar hopelijk over 2 maanden kan ik mijn reis vervolgen.

Tot zover, tot de volgende keer!