Dentista médica de Holanda

Zondag 29 maart heeft de president van Guatemala aangekondigd dat de avondklok van 16 - 4 uur gehandhaafd blijft tot 12 april. Hmmmm...enigszins verwacht maar gehoopt dat ik weer kon reizen. Bijna iedereen is terug naar Guatemala City om daar te wachten op vliegtuigen voor de reizigers die terug willen naar Europa, “ veilig” thuis, waar het virus zich genadeloos om zich heen woekert...

Alleen een Australiër en ik zijn er nog, hij heeft plannen om over 2 dagen te vertrekken. Ok, dat wordt wel heel saai, maargoed, liever hier dan in Nederland. MAAR, laat Julien (m’n Franse schattepetat) transport geregeld te hebben, vertrek: morgen! Oh ok, maar hoe dan? 2 locals willen me ophalen voor 230 euro. Zo zo, doe maar duur. Maar prima, ik heb geen idee hoe de situatie gaat worden en in m’n uppie is ook niet echt gezellig. Gesproken met de bestuurder en hij is erg overtuigd dat hij me in Lanquin gaat krijgen. Zeker weten? Want andere toeristen werden terug gestuurd. Nee gaat echt goed komen. Nou ok dan, laten we het risico nemen. Niet geslapen van de adrenaline want ik realiseer me maar al te goed dat dit niet goed uit kan pakken. De volgende dag werd ik door 2 gasten opgehaald. 1 spreekt redelijk goed Engels, dat is prettig. De andere is een beer van een vent, vrij ongewoon hier, meesten mensen zijn erg kort en rond. Mochten we gestopt worden door locals op weg naar Lanquin dan voel ik me in ieder geval veilig. Eerste checkpoint: pasaporte por favor. Temperaturen. Spannend dit keer, zal geen 36,3 zijn van de vorige keer, want met adrenaline wat door m’n lijf giert en buiten vet heet met 34 graden, geen airco in auto, voel ik me aardig oververhit. Gelukkig kan ik zweten als de beste en inderdaad met 37,1 goedgekeurd. De tweede checkpoint was even andere koek. Zodra we aankwamen was de weg afgezet met een lint. En toen ze mij op de achterbank zagen werd er geschreeuwd: GRINGO GRINGO!!! Zo’n 20 man kwamen om de auto heen staan, schreeuwend dat ik niet door mocht, er werden grote stenen voor de auto gegooid zodat we niet verder konden rijden. Zo, best spannend kan ik zeggen. De 2 boys stapten uit en gingen in overleg. Van te voren zei de bestuurder dat ik moest zeggen dat ik een arts ben die vrijwillerswerk doet. Ok prima. Dus zo werd ik in ene een medische tandarts, uit Nederland! Met dit gegeven kalmeerde iedereen enigszins. Ik heb me gedeisd gehouden achterin, keurig met een lap voor m’n gezicht. Lief lachen had geen zin..

Zo wilden diverse mensen weten hoe lang ik al in Guatemala was, waar ik ben geweest etc etc. Minister van Gezondheid (dat is wat de hanger om zijn nek zei...) heeft me tig vragen gesteld en nadat ze eindelijk overtuigd waren dat ik een dentista médica voluntaria ben was het nu wachten op de plaatselijke dokter, want die wilden graag kennis met me maken, haha echt joh? Eindelijk was hij daar en vroeg of ik Engels met hem wilde oefenen, haha echt joh? Ik wilde heel bijdehand vragen of hij ook zo’n fan is van Duolingo maar bedacht dat ik me vooral keurig en bedeesd kon blijven. Even gebabbeld en toen was het wachten op de politie. Wederom weer allerlei vragen beantwoord, moest de namen van m’n ouders opschrijven (eh, why?) en he he, na 2 uur gedoe eindelijk op pad, richting politiebureau, de 2 boys naar binnen en pfffff duurt lang...eindelijk weer verder en moesten achter politiewagen rijden en op een afgelegen weg (zwaar hartkloppingen) hebben de 2 boys de politie geld gegeven en kregen we eindelijk onze documenten terug en konden we doorrijden. En eindelijk was ik er! Super blij dat we het gered hebben, zonder die 2 chicos was het echt niet gelukt! 

En dan het leven in het hier en nu. Geweldig! Helemaal in m’n sas. Op een prachtige locatie op een berg (steile klim van 20 minuten.. en zweten) helemaal back to basic. 

We hebben elektriciteit, gasflessen en water uit de beek. Want dat is echt een probleem. Droge, hete seizoen is aangebroken en we zijn blij met wat regen. Helaas zo weinig dat de voorraad zo goed als op is. Dus sinds gisteren badderen in de beek ipv douchen. Nog een paar dagen en dan gaan we dat water ook drinken, eerst koken en dan in de speciale filter zodat we goed drinkwater hebben. En zo realiseer ik me weer wat een verschil met Nederland waar we de plees met drinkwater doorspoelen en hier plassen we in de natuur, want zelfs met pis (ook die van mij, met rum?) zijn de planten erg blij.

Hierbij wat foto’s van m’n verblijf hier. Allerlei leuke projecten, tijd vliegt, ben super druk haha.

 Stoere man hier die de tuin voor groente en fruit aan het aanleggen is.

Luna, heeft niet echt 1 baas, dus komt en gaat, super slimme hond!

Chaja de kat

Genieten van de prachtige sunsets.

En sinds gisteren hebben we 4 kippen, zo schattig.

Vanochtend vernomen dat de spanning ook hier in het dorp toeneemt. Nog niets vergeleken met Europa maar ze zijn hier volop in de stress over de 87 gevallen en de 3 doden. Ik kan aannemen dat de vooruitzichten niet zo best zijn. Gelukkig zitten we hier in een soort van quarantaine, dus helemaal prima!